حَجَرُ الْأسْوَدْ ، نامگذاری و شکل ظاهری آن

کعبه و حجر الأسود اگر چه در ظاهر، زمینی هستند،ولی به هیچ وجه به عنوان امر زمینی احترامی ندارند، تنها برتری آنها به جهت اتصالبه امر ماورائی است که ارزش و احترامی را متوجه آنان کرده است. حجر الأسود تنها،وسیله‌ای است که با آن به یاد خداوند بیفتیم و در نتیجه با او عهد و پیمان ببندیمکه در راه او خواهیم بود و بر مرام و مسلکی که خدای تعالی بخواهد، قدم خواهیم نهاد.

امیرالمؤمنین امام علی‌(ع) گفت‌وگویی با خلیفه‌یدوم پیرامون حجر الأسود دارد: 

روزی خلیفه‌ی دوم از کنار حجر الأسود می‌گذشت،‌بدان رو کرده، گفت: ای سنگ! ما می‌دانیم که تو تنها یک سنگی، نه نفعی به ما می‌رسانیو نه ضرری را متوجه ما می‌گردانی، تنها به‌جهت این‌که شاهد بودیم پیامبر تو رادوست می‌داشت، تو را دوست می‌داریم. در این هنگام امام علی(ع) فرمود: چه می‌گوییای پسر خطّاب! همانا به خدا قسم، خداوند این سنگ را در روز قیامت زنده می‌کند درحالی‌که یک زبان و دو لب دارد و گواهی می‌دهد برای آنانی که بر میثاق خود پایبندبودند. این سنگ به منزله دست راست خداوند است که به وسیله آن خلق با او بیعتکنند». بعد از این کلام، عمر گفت: خدا ما را در شهری نگه ندارد که در آن علی بنابی‌طالب حضور ندارد.[8]